UNUTMADIM Kİ.. Görüyorum.Biliyorum.Anlıyorum.
Bendeykenle.Benimleykende öyleydin..
 Ömrümce her zaman sürekli ve devamlı söylediğimi..
Yine söyleyeceğim..
Sende her zaman  sürekli  ve devamlı söyleyeceğini diyeceksin..
 Aslında iknada olmuştum biliyormusun? 
Ama bu ikna durumumu sana hissettirmemeye yada ne bileyim anlamaman için yoğun duygu yüklü tavırlar takınıyordum..
 Diyemiyordum..Söyleyemiyordum..
Anlatamıyordum..Sen doğru ve haklısın..
 Nasıl diyem ki? Nasıl anlatam ki?
Er kişimde çok erken terk etti. 
Bizi hepimizi..
Kaldım mı çıs çıpıldak.
Kaldım mı yapa yalanız.
Gel bana sor neler yaşadığımı? 
Sen içerde zindanda yapa yalanız.
Bende dışarda yapa yalanız yalanız..
  Bende ellili yaşlarda bir dul kadın oldum.
Ama sevdiğimin üstüne başka gül de koklamadım.Sen bunu çok iyi biliyorsun. 
Zaten sen yoktun ki..Sen bir gece ansızın görünmez olduğunda..
 Ve çok erken bizi hepimizi kutsal ocağımızın son eli, el veremeden terk eden er kişim..
Aslında kutsal ocağın eli sende biliyorsun..
 Ama sen başka bir yüce yolu tercih ettin.
Bende çok acı çektim..
 Sende çok acı eziyet çektin,  
bu tercih ettiğin yüce yolda..
Neyse çok konuştum.Sende hep dinledin.Oysaki hep itiraz ederdin. 
Öyle DEĞİL . Anlatayım derdin.. 
Ama bugün hep beni itirazsız dinledin.
İstesemde İtiraz edemezdim ki..
 Çünkü üç yıl sonra ve yasadığım işkencelerden sonra..Beni ilk defa cezaevinde ayakta duramayan, elleri tutmayan, ama başı dik, alnı açık, onurlu gördüğündeki halin, gözlerin ve bakışın,  bir  o kadar  vakur halini hiç  unutmadım ANAM.
Firari olduğum üç yıl dışında hep hayatımda olan ama bir gece on dakikada  kucağımızda bizlere veda eden birlikte kitap yazdığım ANLAMLA dün gece rüyamda sohbet ettik..